YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/28951
KARAR NO : 2014/19614
KARAR TARİHİ : 13.10.2014
Tebliğname no : 12 – 2013/303393
Mahkemesi : Bursa(Kapatılan) 6. Sulh Ceza Mahkemesi
Tarihi : 11/06/2013
Müdafii : 2011/176 – 2013/603
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin, kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5271 sayılı CMK’nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, soruşturma aşamasında sanık ve müşteki T.. C..’nin uzlaşmak istedikleri halde usulüne uygun uzlaştırma işlemi yapılmadan kamu davası açıldığı, buna göre, mahkemece 5271 sayılı CMK’nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. maddelerinde düzenlenen hükümler uygulanıp sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1) Her ne kadar Bursa Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nün 20.06.2011 tarhli raporunda, müştekinin hayati tehlike geçirmediği ve yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilemez nitelikte olduğu belirtilmiş ise de, Ş.. Y.. Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin 04/04/2011 tarihli geçici raporunda, müştekinin hayati tehlike geçirdiğinin belirtilmesi karşısında, müştekinin yaralanması ile ilgili olarak üniversite hastanesinden kesin raporu aldırılarak, sanığın hukuki durumunun belirlenmesi yerine eksik incelemeyle hüküm kurulması;
2) İki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, maddede öngörülen cezanın alt sınırı, yaralanmanın niteliği de nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, müştekinin de tali kusurlu olduğu olayda asli kusurlu olan sanık hakkında teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek üst sınırdan temel ceza tayin edilmesi,
3) Taksirli suçlarda TCK’nın 53/1. maddesinde yazılı hak yoksunlıklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeblerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi gereğince sanığın ceza miktarı itibari ile kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 13/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.