YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/28529
KARAR NO : 2014/20750
KARAR TARİHİ : 23.10.2014
Tebliğname No : 12 – 2013/145441
Mahkemesi : Amasya 2. Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 07.02.2013
Numarası : 2012/609 – 2013/54
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafinin yüzüne karşı 07.02.2013 tarihinde verilen hükmü, CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 02.04.2013 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin REDDİNE karar verilerek katılanlar vekilinin temyizine hasren yapılan incelemede;
Sair temyiz itirazlarının reddine, ancak; katılan Y.. A..’in sevk ve idaresindeki otomobil ile gece vakti, aydınlatması mevcut olmayan tek yönlü, orta refüjle bölünmüş, yerleşim yeri dışındaki, yapım çalışması olan yolda seyrini sürdürürken yolun sağdan daralarak tek şeride düştüğü olay mahalline geldiğinde, yolun sağındaki 1,30 m yüksekliğindeki düşük bankete girmesi sonucu takla attığı olayda, mahkemece 01.10.2010 tarihli trafik işaretleme projesine itibar edilerek işaretlemelerin yapıldığı kabul edilmiş ise de, yol yapım çalışmasını yapan firmanın şantiye şefi ve müteahhiti olan sanığın olay tarihinde halen yol yapım çalışmasının devam etmesi nedeniyle yoldaki işaretlemelerin kontrol ve denetiminden sorumlu olduğu, kaza tespit tutanağında yol durumuna ilişkin gerekli işaretlemelerin yapılmadığının tespit edildiği nazara alınarak kusurlu kabul edilmesi gereken sanığın mahkumiyeti yerine, kusursuz olduğundan bahisle beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, beraate ilişkin hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 23/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.