Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2013/27423 E. 2014/20706 K. 23.10.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/27423
KARAR NO : 2014/20706
KARAR TARİHİ : 23.10.2014

Tebliğname no : 12 – 2013/43070
Mahkemesi : Konya 3. Asliye Ceza Mahkemesi
Karar tarihi : 25/12/2012
Numarası : 2012/604 – 2012/1553
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın kovuşturma aşamasında yaptığı savunmaya göre, petrol istasyonuna uğradığında, kanal kenarında poşet içerisinde bulup, emaneten bir arkadaşına vereceği aracı içerisine görünmeyecek şekilde yerleştirdiği suça konu kültür varlıklarını, 2863 sayılı Kanunun 4/1 maddesinde öngörülen zorunluluğa aykırı olarak, süresi içerisinde yetkili merciilere bildirmediği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, eserleri Konya Müze Müdürlüğü’ne götürüp bağış yapmak amacı taşıdığına ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dava konusu eserler üzerinde üniversitelerin arkeoloji ve sanat tarihi kürsülerine mensup öğretim üyelerinden oluşan bilirkişi kuruluna inceleme yaptırılarak, mevcut durumları itibariyle bilim, kültür, din veya güzel sanatlarla ilgileri, tasnif ve tescile tabi, bildirim zorunluluğu olan, yani 2863 sayılı Kanun kapsamında korunması gerekli taşınır kültür varlıkları olup olmadıkları ve ait oldukları dönemler tespit edilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeksizin, davanın tarafı konumundaki Müze Müdürlüğü uzmanınca düzenlenen bilirkişi raporu hükme esas alınmak suretiyle karar verilmesi,
Kabule göre de;
2863 sayılı Kanunun 23. maddesi kapsamında müzelik değer taşıyan, tasnif ve tescile tabi taşınır kültür varlıklarının, aynı Kanunun 75. maddesi uyarınca Müze Müdürlüğü’ne teslimine karar verilmesi ile yetinilmesi gerektiği gözetilmeksizin, ayrıca müsaderesine de hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.