Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2013/27357 E. 2014/3905 K. 18.02.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/27357
KARAR NO : 2014/3905
KARAR TARİHİ : 18.02.2014

Tebliğname no : 12 – 2013/48200
Mahkemesi : Ankara 2. Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi : 22/11/2012
Numarası : 2011/324 – 2012/376
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre; davalı vekilinin tazminat miktarına, davanın sürede açılmadığına ve eksik incelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacı vekilinin 31.10.2011 tarihli dilekçesi ile davacı hakkında Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 21.03.2007 tarih 2007/36 Esas – 2007/72 Karar sayılı kararı ile verilen kesinleşmiş hapis cezasının infazı sırasında 17.07.2011 tarihinde şartla tahliye olması gerekirken yanlış hesaplama sonucu 04.10.2011 tarihinde, Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/944 değişik iş sayılı kararıyla tahliye edildiğini bu suretle davacının 80 gün boyunca cezaevinde haksız yere tutulduğunu iddia ederek 15.000 TL maddi ve 15.000 TL manevi tazminat talep ettiğinin anlaşılması karşısında, tazminat istemine ilişkin 5271 sayılı CMK’nın 141. maddesinde ”suç soruşturması ve kovuşturması sırasında” gerçekleşen koruma tedbirlerindeki hukuka aykırılıklar yönünden bu kanun hükümlerine göre tazminat istenebileceği ve madde metninde bu aykırılıkların tahdidi şekilde sıralandığı, infaz aşamasında meydana gelen hukuka aykırılıkların madde kapsamında bulunmadığı belirlenerek davanın reddine karar verilmesi yerine yazılı şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, isteme uygun olarak, BOZULMASINA, 18.02.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.