Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2013/26257 E. 2014/19843 K. 15.10.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/26257
KARAR NO : 2014/19843
KARAR TARİHİ : 15.10.2014

Tebliğname no : 12 – 2012/265188
Mahkemesi : İstanbul Anadolu 12. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 18/04/2012
Numarası : 2011/497 – 2012/395
Suç : Taksirle öldürme

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay nedeniyle tam kusurlu olan sanık hakkında temel ceza tayininde asgari hadden uzaklaşmak gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Olay günü, saat 00.45 sıralarında, sanık sevk ve idaresindeki otomobiliyle, D-100 Güney yolunda arkadaşlarıyla birlikte seyir halindeyken, İsfalt köprüsü girişinde direksiyon hakimiyetini kaybederek, yolun sağındaki bariyerlere çarpıp, bariyerleri aşarak, otomobilini köprünün altından geçen Dr. E.. A.. Caddesi’ne düşürmesiyle, otomobilde bulunan A.. E..’ın öldüğü olayda; sanık her ne kadar tam kusurlu ise de, ölenin, sanığın arkadaşı olduğu, sanığın, olayda hatır taşımacılığı yaptığı, yargılama aşamasında ve öncesinde aleyhine yorumlanabilecek herhangi bir davranışının saptanmaması karşısında, kusurun ağırlığı, ertelemenin şartlarına engel teşkil etmediği halde, mahkemece, “sanığın kusurunun ağırlığı” gerekçe gösterilerek TCK’nın 51 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “sanığın güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
3- Sanık hakkında, taksirli suçlarda uygulanma imkanı olmayan TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanması suretiyle hak yoksunluğuna hükmedilmiş olması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince kısmen isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.