YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/25440
KARAR NO : 2014/20016
KARAR TARİHİ : 16.10.2014
Tebliğname no : 12 – 2012/246667
Mahkemesi : Bodrum 2. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 25/06/2012
Numarası : 2008/255 – 2012/505
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü saat 07.30 sıralarında sanık sürücü yönetimindeki otobüsüyle M. istikametinden Bodrum istikametine seyrederken olay mahalline geldiğinde aracının hakimiyetini kaybederek istikametine göre yolun sağından yol dışına çıktığı, yaklaşık 40 m. su kanalı içinde seyrettiği, yol dışında park halindeki kamyonun ön kısmına otobüsünün ön kısmıyla çarpması sonucunda, otobüsteki yolculardan iki kişinin nitelikli bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandıkları olayda; sanığın tam ve asli kusurlu olduğu anlaşılmış ise de,
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek asgari hadden çok fazla ayrılarak azami hadde yakın ceza tayini,
Kabule göre; de sanık hakkında hükmedilen 2 yıl 1 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi suretiyle TCK’nın 52/3. maddesine aykırı davranılması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “sanığın güttüğü amaç ve saik” gerekçelerine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 16.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.