Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2013/25070 E. 2014/18839 K. 26.09.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/25070
KARAR NO : 2014/18839
KARAR TARİHİ : 26.09.2014

Tebliğname No : 12 – 2013/154216
Mahkemesi : İstanbul 6. Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 19/03/2013
Numarası : 2011/27 – 2013/124
Suç : Taksirle öldürme

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafinin duruşmalı inceleme isteminin, hükmedilen cezanın on yıl hapis cezasından aşağı olması nedeniyle 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 318. ve 5271 sayılı CMK’nın 299. maddesi gereğince talebin reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- TCK’nın 50, 51. maddelerinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği, dosya içeriğine göre; sanığın sabıkasının ve dosyaya yansıyan olumsuz bir davranışlarının bulunmadığı, pişmanlığını dile getirdiği, iyi hali nedeniyle cezasında TCK’nın 62. maddesi gereğince indirim yapıldığı halde; “Olayın meydana getirdiği sonuç, olayda bir kişinin vefat etmiş olması, kusur durumu, zararın giderilmemiş olması” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeler ile TCK’nın 50/4. maddesinde belirtilen paraya çevirme hükümlerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
2- Taksirli suçlarda TCK’nın 53/1. maddesinde yazılı hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
3- Sanığın sürücü belgesinin sadece TCK’nın 53/6. maddesine göre geri alınması ile yetinilmesi gerekirken, 2918 sayılı Kanunun 119/2. maddesinin de uygulanması suretiyle uygulamada çelişkiye neden olunması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, hükmün BOZULMASINA, 26.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.