YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/24991
KARAR NO : 2014/19426
KARAR TARİHİ : 02.10.2014
Tebliğname no : 12 – 2013/107909
Mahkemesi : Gaziantep 13. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 08/01/2013
Numarası : 2012/191 – 2013/12
Suç : Taksirle öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında 15.05.2011 olan suç tarihinin 17.05.2011 olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışı olarak görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ve müdafiinin, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Ölenin 05.04.2011 tarihinde Gaziantep 75. Yıl Kadın Hastalıkları ve Doğum hastanesinde 2460 gram olarak doğduğu, doğumdan hemen sonra Özel M.. P.. hastanesine sevkedildiği, yenidoğan yoğun bakıma yatırılarak geniş omfalosel nedeniyle aynı gün çocuk cerrahı L..D.. tarafından primer onarım (fasial defektli-cilt kapama) operasyonu yapıldığı, 06.04.2011 de solunum cihazına bağlı ve gaita çıkışı olduğu, 08.4.2011 de solunum cihazından ayrıldığı, normal tedavisine devam edildiği, 11.04.2011 de O/G ye, 24.04.2011 de ağızdan besin almaya başladığı, bu süreçte 25.04.2011 tarihine kadar damardan minareller verilmeye devam edildiği, 26.04.2011 de 2500 gram ağırlığında solunumu normal, yara yeri temiz, enfeksiyon bulgusu olmaksızın, beslenmesi güzel anneye emer şekilde, 5 gün sonra kontrol, annenin emzirmesi ve çocuk cerrahide takip önerisi ile taburcu edildiği, müşteki tarafından karın şişliği, zayıfladığı, gaita yapamadığı şikayeti ile 29.04.2011 de ölen kontrole götürüldüğünde, çocuk uzmanı doktor F.. Ç.. tarafından yapılan muayenede bebeğin genel durumu düşkün soluk olduğu, refleksleri aktif, beslenmesi iyi, ancak kabızlık ve D vitamini eksikliği ön tanısı ile D vitamini, metsil gleserin ve hametan reçete edilerek gönderildiği, müşteki tarafından bebeğin zayıfladığı, gaita yapamadığı ve emmediği şikayeti ile 13.05.2011 tarihinde götürüldüğü Ö.. H.. Hastanesinde çocuk uzmanı F.. M.. tarafından yapılan muayenede ölenin 1,7 kg olduğu, vücudun susuz kaldığı, ağız kuruluğu tespiti ile beslenme bozukluğu, protein-enerji malnütrisyonu tanısı ile hastaya yatış önerildiği ancak ailenin özel hastanede yatışı karşılayacak maddi olanaklarının bulunmaması nedeniyle yatışı kabul etmemesi üzerine Gaziantep Çocuk Hastanesine ambulansla sevki yapıldığı, acilde görev yapan pratisyen hekim olan sanığın akut bronşit tanısı ile konsültasyona göndermesi üzerine çocuk doktoru V.. A..’ün akut bronşit tanısı ile ilaç reçete ettiği ve ölenin 15.05.2011 günü tekrar Gaziantep Çocuk Hastanesine getirildiğinde doktor V.. A.. tarafından yoğun bakıma alındığı ve öldüğü olayda, Adli Tıp Kurumu 1. İhtisas Kurulu tarafından düzenlenen raporda, ileri derecede gelişme geriliği olan bebeğin ölümünün malnutrisyon(beslenme bozukluğu) komplikasyonları sonucu olduğunun kabulü gerektiği, omphalosel ile doğan ve operasyonu zamanında yapılan hastanın tibbi takip ve tedavisinde herhangi bir eksiklik saptanmadığı, yapılan işlemlerin tıp kurallarına uygun olduğu, Ö.. H.. Hastanesinin epikrizinde yatış önerildiğinin belirtildiği, ancak çocuğun hastaneye yatırılmamasının ölüme katkısının bulunduğu şeklinde görüş bildirildiği, mahkemece sanığın yatışı yapmadığı gerekçesi ile mahkumiyetine karar verilmiş ise de, sanığın acilde görevli pratisyen hekim olduğu, epikriz raporlarına göre öleni konsültasyona gönderdiği, bunun üzerine V… A..’ün öleni konsülte ettiği, V.. A..’ün çocuk doktoru olarak öleni muayene ettiği ve Ö.. H.. Hastanesinin sevk kağıdını inceleyeceği, buna göre ölenin yatışının yapılıp yapılmayacağına dair tıbbi değerlendirmenin çocuk mütehhassısı olan V.. A..’e ait olacağı gözetilmeden, acilde görevli pratisyen hekim olan sanığın kusurlu kabulü ile beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “amaç ve saiki” gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, bu nedenlerle, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 02/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.