Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2013/24372 E. 2014/5550 K. 05.03.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/24372
KARAR NO : 2014/5550
KARAR TARİHİ : 05.03.2014

Tebliğname no : 12 – 2012/208603

Mahkemesi : İstanbul Anadolu 3. (Kadıköy 1.) Ağır Ceza Mahkemesi

Tarihi : 05/06/2012

Numarası : 2010/279 – 2012/238

Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat talebi

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:

Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekili ile davalı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;

1- Tutuklu kalınan sürenin 83 gün yerine 58 gün kabulü ile asgari ücret üzerinden maddi tazminata hükmedilmiş olması ve hesaplamada hafta sonu, dini ve milli bayram tatilleri nedeniyle indirim yapılamayacağının dikkate alınmayarak maddi tazminatın eksik tayini,

2- Manevi tazminat miktarı belirlenirken objektif bir kriter olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre, tutuklama tarihi ile tazminat davasının kesinleştiği tarihe kadar ele geçecek parasal değer ve benzeri hususlar da gözetilmek suretiyle hakkaniyet ölçüsünü aşmayacak bir şekilde, hak ve nesafet kurallarına uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, hükmedilen miktarın bu ölçülere uymayıp fazla tayini,

3- Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13.03.2007 gün ve 2-63 sayılı kararında açıklandığı üzere: haksız tutuklamadan kaynaklanan tazminat davalarında, ancak davanın tamamen reddi halinde davalı hazine lehine vekalet ücretine hükmolunabileceği, davanın kısmen kabulü halinde ise davalı hazine lehine vekalet ücretine hükmolunamayacağının gözetilmemesi,

Kanuna aykırı olup, davacı vekili ile davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme isteme uygun olarak BOZULMASINA, 05.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.