YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/24275
KARAR NO : 2014/1582
KARAR TARİHİ : 27.01.2014
Tebliğname no : 12 – 2012/217941
Mahkemesi : Muş Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi : 25/06/2012
Numarası : 2012/17 – 2012/263
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat
Davacıların tazminat taleplerinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı ve davacılar vekilleri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
02/08/2011 olan dava tarihinin gerekçeli karar başlığında, 27/09/2011 olarak yazılmış olması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacılar vekilinin tüm, davalı Hazine vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dava 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup; Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 Esas ve 2010/57 sayılı kararında 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraat kararından davacının haberdar olmasının aranması gerektiği şeklindedir. Ancak adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmamaktadır. Borçlar Kanununun 60. maddesinde tazminat davasının, zarar verici fiil veya olayın vukuundan itibaren her halde 10 yıl sonra zamanaşımına uğrayacağı kabul edilmiştir. Kanun dışı yakalanan veya tutuklanan kimseler bakımından, devletin yaptığı yakalama veya tutuklama haksız fiili ceza davasının kesinleşmesi ile netleştiğinden bu tarih olayın vuku tarihi olup, bu tarihten itibaren 10 yıl dolduktan sonra 466 sayılı Kanuna göre tazminat istenemeyeceği ve davacılar hakkında verilen beraat hükmünün kesinleşme tarihi üzerinden 24 yıldan fazla süre geçtiğinin anlaşılması karşısında, davacıların bu uzun süre içerisinde haklarındaki beraat hükümlerinin kesinleştiğini bilmediklerinden söz etmenin yaşamın olağan akışına uymayacağı ve bu halde davanın süresinde açıldığı kabulünün mümkün olamayacağı gözetilmeden, süresinde açılmayan davanın reddi yerine yazılı gerekçe ile davacılar lehine tazminata hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.