YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/24033
KARAR NO : 2014/17349
KARAR TARİHİ : 09.09.2014
Tebliğname no : 12 – 2013/224859
Mahkemesi : Gaziosmanpaşa 7. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 30/04/2013
Numarası : 2011/140 – 2013/80
Suç : Taksirle öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin, sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Oluşa ve dosya kapsamına göre, meskun mahalde ve çocukların da yoğun olarak bulunduğu kavşak alanı içerisinde kontrolsüzce, hatalı ve tehlikeli biçimde manevra yapması sonucu yol içerisinde bulunan çocuğa çarparak ölümüne neden olduğu olayda, tam kusurlu olduğu mahkemece de kabul edilen sanık hakkında; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. ve 22/4. maddelerinde yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerektiği gözetilmeden; asgari hadden ceza tayin edilmesi,
kabule göre de;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.