YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/23836
KARAR NO : 2014/18159
KARAR TARİHİ : 18.09.2014
Tebliğname no : 12 – 2012/267335
Mahkemesi : Kayseri 1. Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi : 17/09/2012
Numarası : 2012/270 – 2012/428
Suç : Taksirle öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın yönetimindeki motosiklet ile seyri sırasında olay yeri ışık kontrollü yaya geçidine yaklaştığında, seyir yönüne göre yolun solundan karşısına, kendisine hitap eden kırmızı ışıkta, kucağındaki 2 yaşındaki çocuğu ile geçmeye çalışan yayaya çarpmamak üzere sağa doğru yatırdığı motosikleti ile sürüklenerek çarpması sonucu, yayanın kucağındaki çocuğun yere düştüğü ve öldüğü olayda mahkemenin kabulü ve oluşa göre sanığın alt düzeyde tali kusurlu olduğu nazara alınarak asgari hadden ceza tayini yerine, asgari hadden uzaklaşılarak yazılı şekilde ceza tayin edilmesi,
2- Sabıkasız ve müştekilerin zararını gidermiş sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına “suçun işlenmesindeki özellikler, telafisi imkansız zararlara yol açması ve bir daha suç işlemeyeceği hususunda mahkememizce yeterli vicdani kanaat hasıl olması” şeklindeki yerinde olmayan gerekçe ile karar verilmesi,
3- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “amaç ve saiki” gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, bu nedenlerle, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 18/09/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.