YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/23687
KARAR NO : 2014/18615
KARAR TARİHİ : 24.09.2014
Tebliğname No : 12 – 2013/28396
Mahkemesi :İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi :29.11.2012
Numarası :2012/117 – 2012/1472
Suç :Taksirle öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sürücü kursuna devam eden ve yeterli sürüş bilgisi bulunmayan sanığın, mahalleden komşusu olan temyiz dışı sanık S.. D.. nezaretinde, sevk ve idaresindeki otomobille, gündüz saat 14:20 sıralarında açık havada, meskun mahalde, bölünmemiş, 2 yönlü, 7,5 metre genişliğindeki yüzeyi kuru, asfalt kaplama, eğimsiz düz yolda seyir halindeyken, üç yönlü T kavşağa geldiğinde, sağa dönüş yapacağı esnada, fren yerine gaza basması sonucu hızlanan aracın, karşı kaldırıma çıkarak, kaldırımda oturan yayaya çarpması sonucunda yayanın öldüğü olayda; TCK’nın 50. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği, dosya içeriğine göre; adli sicil kaydı bulunmayan, duruşmadaki tutum ve davranışları olumlu kabul edilerek cezasında takdiri indirim yapılan, öğrenci olması nedeniyle geliri bulunmayan ve ailesiyle birlikte kalan, kaza nedeniyle üzüntü ve pişmanlığını dile getiren, ölenin ailesinden özür dileyen sanık hakkında, yargılama sürecindeki davranışlarına, olayın oluş şekli ve sonuçlarına, dosya kapsamına uygun düşmeyen yetersiz gerekçe ile hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesine karar verilmesi,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
3- Taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında TCK’nın 53/1. maddesi gereğince hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
4- Gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/2-c maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 24.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.