YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/22174
KARAR NO : 2014/14420
KARAR TARİHİ : 11.06.2014
Tebliğname No : 12 – 2012/287174
Mahkemesi :Uşak 1. Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi :05.10.2012
Numarası :2010/265 – 2012/292
Suç :Taksirle Öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, ceza miktarına, bilinçli taksire ve eksik incelemeye ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Olay günü gece saat 20:15 sularında bulutlu ve yağmurlu havada, aydınlatmanın olmadığı meskun mahal dışında, bölünmüş, tek yönlü, 7 metre genişliğindeki yüzeyi kuru, asfalt kaplama, dik eğimli düz yolda idaresindeki kamyonetle seyir halinde bulunan ve kazadan 1 saat 39 dakika sonra alkolmetreyle yapılan ölçümde 400 promil alkollü olduğu belirlenen sanığın, önünde ve aynı yönde seyreden mağdur E.. Ş..’in yönetimindeki kamyona, arkadan çarpması şeklinde gelişen ve bir kişinin ölümü, bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasıyla sonuçlanan olayda; bilinçli taksirin unsurlarının oluştuğu, mağdur E.. Ş..’in yaralanmasının TCK’nın 89/5. maddesi uyarınca takibinin şikayete bağlı bulunduğu, mağdurun kovuşturma aşamasında alınan beyanında sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiği, aynı oturumda hazır bulunan sanık ve müdafinin şikayetten vazgeçme beyanına açıkça karşı koymadıkları, mahkemenin kabulünün de bu yönde olmasına karşın, sanık hakkında temel ceza belirlenirken sanığın, bir kişinin ölümü ve bir kişinin yaralanmasından sorumlu tutulması ve temel cezanın 5237 sayılı TCK’nın 85/1. maddesi gereğince belirlenmesi yerine yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 11.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.