YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/22011
KARAR NO : 2014/14520
KARAR TARİHİ : 11.06.2014
Tebliğname no : 12 – 2012/214052
Mahkemesi : Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi : 11/04/2012
Numarası : 2010/363 – 2012/180
Suç : Taksirle öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sübuta, kusura ve ceza miktarına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü saat 13:30 sıralarında, sanık sevk ve idaresindeki kamyonetle Şanlıurfa-Gaziantep otoyolu üzerinde seyir halindeyken, beraat eden ve temyize gelmeyen sanık E.. K..’in arızalanması nedeniyle yolun sağındaki emniyet şeridinde park halinde bekleyen aracına, arkadan çarpması sonucu 5 kişinin öldüğü olayda, sanık her ne kadar tam kusurlu ise de; TCK’nın 50/4 maddesi hükmü uyarınca taksirli suçlardan dolayı hükmedilen hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği dikkate alındığında; olay nedeniyle sanık hakkında şikayet bulunmadığı, sanık müdafinin 09.04.2012 havale tarihli mahkemeye sunmuş olduğu savunma dilekçesi ekindeki sulh ibra ve ödeme protokolüne göre, karşı tarafın zararlarının giderildiği, adli sicil kaydına göre sabıkasının bulunmadığı, “geçmişi ve yargılama sürecindeki davranışları” olumlu kabul edilerek hakkında TCK’nın 62 maddesi uygulanan sanık hakkında, kişilik ve sosyal ekonomik durumu da dikkate alınarak, tayin edilen hapis cezasının TCK’nın 50/4-1a maddesi gereğince paraya çevrilmesi gerektiği gözetilmeksizin, dosya kapsamına uygun olmayan gerekçe ile anılan hükmün uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin kastı, amaç ve saiki” gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 11.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.