YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/18032
KARAR NO : 2014/7621
KARAR TARİHİ : 27.03.2014
Tebliğname no : 12 – 2013/218512
Mahkemesi : Eskişehir 2. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 09/05/2013
Numarası : 2011/531 -2013/336
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanığın kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olaydan yarım saat sonra yapılan ölçüme göre 0,71 promil alkollü olduğu tespit edilen sanık yönetimindeki otomobil ile gece vakti yerleşim yeri içerisinde bölünmemiş çift yönlü asfalt düz eğimsiz caddede seyir halinde iken dört yönlü ışıklı kavşağa geldiğinde; kendisine kırmızı fasılalı ışık yanmasına rağmen kavşağa giren müşteki K.. U.. yönetimindeki otomobil ile kavşakta çarpışmaları sonucu, müştekinin 3. derece kemik kırığı, müştekinin aracında bulunan S.. Ç..’nin ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda, sanığın tesiri altında bulunduğu alkol seviyesinde araç kullanması halinde, güvenli sürüş yeteneğini kaybedip etmediği, bireyin o andaki sürüş ehliyetini belirleyebilecek dikkat, algı, denge, refleks, psikomotor ve nöromotor koordinasyon gibi nörolojik, nistagmus, akomadasyon, görme gibi oflalmolojik ve genel durumunun tespitine yönelik detaylı dahili muayenesine yönelik tıbbi verilerin değerlendirilmesi ile mümkün olabileceği ancak böyle bir tespit yapılmamış olsa bile bireysel farklılıkları da elimine edebilecek şekilde 100 promilden yüksek olarak saptanan alkol düzeyinin, güvenli sürüş yeteneğini kaybettireceği kabul edildiği nazara alındığında, sanıktaki alkol oranına göre, sanığın eylemini bilinçli taksirle işlemediğinin kabulü ile TCK’nın 89/5. maddesi uyarınca eyleminin şikayete tabi olduğu, mağdur K.. U..’ın aşamalarda şikayetçi olmadığı, mağdur S.. Ç..’nin ise şikayetinden vazgeçtiği, sanığın açıkça vazgeçmeye karşı koymadığı anlaşılmakla, vazgeçme nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 73/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca düşme kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup; sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.