YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/17589
KARAR NO : 2014/8691
KARAR TARİHİ : 09.04.2014
Tebliğname No : 12 – 2012/190618
Mahkemesi :Beyşehir Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi :27.04.2012
Numarası :2010/271 – 2012/299
Suç :Taksirle Yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, lehe hükümlerin uygulanmasına ve eksik incelemeye ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerektiği gözetilmeden, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin nitelikli şekilde, bir kişinin basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek şekilde yaralanmasına sebebiyet veren sanık hakkında, 6 ay ile 3 yıl arasında hapis cezası tayin ve takdir etmek durumunda olan yerel mahkemece, temel cezanın üst sınıra yakın şekilde 2 yıl 6 ay hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle sanığa fazla ceza verilmesi,
Kabule göre de;
1- Sanığa tayin olunan 2 yıl 1 ay hapis cezasının, günlüğü 20,00 TL üzerinden adli para cezasına çevrildiği sırada, bir yılın 365 gün yerine 360 gün olarak kabulüyle, sanık hakkında 760 gün karşılığı 15.200,00 TL yerine, 15.000,00 TL adli para cezasına hükmedilmesi,
2- Sanık hakkında hükmolunan 2 yıl 1 ay hapis cezasının TCK’nın 49/2. maddesi uyarınca kısa süreli olmaması nedeniyle, hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, hürriyeti bağlayıcı cezayı adli para cezasına çevirmenin yasal dayanağını oluşturan TCK’nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.