YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/16348
KARAR NO : 2014/5594
KARAR TARİHİ : 06.03.2014
Tebliğname no : 12 – 2013/195865
Mahkemesi : Karşıyaka 1. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 08/02/2011
Numarası : 2010/375 – 2011/114
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan D.. Y.. vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin ve sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yönetimindeki otomobil ile gündüz vakti meskun mahalde bölünmüş tek yönlü yol şerit çizgisi bulunan asfalt düz eğimsiz caddede seyir halinde olan sanığın, ışıklı dört yönlü kavşağa geldiğinde, kendisine yeşil ışık yandığı esnada “U” dönüşü yapılmayacak olan yerden “U” dönüşü yaparken, katılanın da yönetimindeki araçla kavşakta diğer şeritte yoluna devam ettiği ışıklara geldiğinde, kırmızıdan yeşile dönen ve bu nedenle kavşakta durmadan seyretmesi sonucu kavşakta çarpışmaları ile katılan ve katılanın aracında bulunan 2 kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilecek şekilde yaralandığı olayda, asli kusurlu olduğu kabul ve tespit edilen sanık hakkında, “U” dönüşü yapılmayacak olan yerden “U” dönüşü yapması nedeniyle bilinçli taksir hükmünün uygulanma koşulunun oluştuğu gözetilerek, TCK’nın 22/3. maddesi gereğince cezasında artırım yapılması yerine, yazılı şekilde eksik cezaya hükmedilmesi,
Kabule göre de;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2- Sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında TCK’nın 50. maddesinin 1-a fıkrasının gösterilmemesi,
3- Sanık hakkında tayin edilen gün adli para cezasının miktarının belirlenmesinde TCK’nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.