Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2013/15205 E. 2014/6970 K. 20.03.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/15205
KARAR NO : 2014/6970
KARAR TARİHİ : 20.03.2014

Tebliğname no : 12 – 2012/149011
Mahkemesi : Milas 1. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 01/12/2011
Numarası : 2010/724 – 2011/702
Suç : Taksirle yaralama

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve mahalli Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, bir nedene dayanmayan, mahalli Cumhuriyet Savcısının sair temyiz itirazının reddine, ancak;
59 promil alkollü olduğu tespit edilen sanığın, olay tarihinde saat 20:15 sıralarında, gece vakti, aydınlatması bulunmayan yerleşim yeri dışında, sevk ve idaresindeki kamyoneti ile seyri sırasında, kaza mahalli kavşağa geldiğinde kontrolsüz bir şekilde kavşağa girdiğinde sağından gelen katılan R.. A.. idaresindeki otomobil ile çarpışması sonucunda, otomobilde bulunan müştekiler ve katılanın yaralanması ile sonuçlanan olayın tek başına alkolün etkisi ile meydana gelmediği ve bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeden sanık hakkında TCK’nın 22/3 maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
Kabule göre;
Olay nedeniyle başlatılan soruşturma sırasında, müştekiler Y.. C.. ve A.. C..’in sanıktan şikayetçi olmadıklarını, yaralanmalarının hafif olduğunu beyan ettikleri, 5237 sayılı TCK’nın 89/5. maddesinde, bilinçli taksir ile dahi olsa TCK’nın 89/1. maddesindeki yaralanmaların şikayete tabi olduğunun belirtildiği gözetildiğinde, sanığın sadece katılan R.. A..’nın yaralanmasından sorumlu tutulup, 5237 sayılı TCK’nın 89/1, 2-b, 22/3. maddeleri gereğince mahkumiyete hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet Savcısı ve sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.