YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/14195
KARAR NO : 2014/6248
KARAR TARİHİ : 12.03.2014
Tebliğname No : 12 – 2012/124221
Mahkemesi :İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi :13.03.2012
Numarası :2011/482 – 2012/207
Suç :Taksirle Öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, ceza uygulamasına, eksik incelemeye; katılanlar vekilinin sanığın tam kusurlu olduğuna, takdiri indirim hükmünün uygulanmasının hakkaniyete aykırı olduğuna, sanık hakkında az ceza tayin edildiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerektiği gözetilmeden, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin ölümüne sebebiyet veren sanık hakkında, temel cezanın 5 yıl hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle sanığa fazla ceza verilmesi,
2- 5237 sayılı TCK’nın 50. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği, dosya içeriğine göre; adli sicil kaydı bulunmayan sanığın olumlu kişilik özelliklerine, yargılama sürecindeki davranışlarına göre yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile hükmedilen hürriyeti bağlayıcı cezanın 5237 sayılı TCK’nın 50/4 maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmemesine karar verilmesi,
3- Sanık hakkında temel ceza tayin edilirken, cezanın failin kusuruna göre belirlenmesine ilişkin TCK’nın 22/4. maddesi yerine, somut olayda uygulanma olanağı bulunmayan TCK’nın 22/6. maddesinin teşdit gerekçeleri arasında gösterilmesi,
4- Gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/2-c maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.03.2014 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
Sanığın gelirinin bulunmaması mahkemenin adli para cezasına çevrilmemesine ilişkin gerekçeleri yerinde olup, dosya kapsamına da uygun bulunduğundan diğer bozma nedenlerine katılmakta birlikte TCK’nın 50/4. maddesinin uygulanmaması yerinde olduğundan bu yöndeki bozma düşüncesine katılmadığımdan çoğunluk kararına muhalifim.