Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2013/13628 E. 2014/12736 K. 26.05.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/13628
KARAR NO : 2014/12736
KARAR TARİHİ : 26.05.2014

Tebliğname no : 12 – 2012/122009
Mahkemesi : Urla Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 28/12/2011
Numarası : 2011/457 – 2011/1105
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İzmir 1. numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu’nun 05.07.1996 tarih ve 6121 sayılı kararıyla 1. derece arkeolojik sit alanı içerisinde yer alan İzmir ili, Urla ilçesi, İskele mahallesi, 71 ada, 3 sayılı parselde bulunan ve sanık Ö.. B..’e miras yoluyla kalan arazi üzerindeki tek katlı binaya, sanık tarafından izin alınmadan zemin kat terasını 14,25×3,25 metre genişliğinde tuğla örerek kapattığı, yine bunun üzerine de 8,80×3,25 metre genişliğinde betonarme çatı katı yaparak binanın kullanım alanını genişlettiği, bu durumun U.. B.. görevlilerince tespit edildiği ve sanık hakkında suç duyurusunda bulunulduğu, sanık hakkında 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan davanın açıldığı, her ne kadar sanığın ifadelerinde annesinden kendisine kalan bu evin bulunduğu yerin sit alanı olduğunu ve tadilat yapmanın yasak olduğunu bilmediğini iddia etmiş ise de, taşınmazın tapu kaydında korunması gerekli kültür varlığı olduğuna dair şerhin bulunması, sanığın suça konu yerde oturması ve bölgenin 1. derece arkeolojik sit alanı olduğuna dair ilgili Koruma Kurulu kararının mahallinde mutat vasıtalar ile ilanının yapıldığına dair tutanağın dosya kapsamında bulunması karşısında, sanığın savunmalarının inandırıcı olmadığı, böylece sanığın 1. derece arkeolojik sit alanı içerisinde kalan binasında inşai ve fiziki müdahale niteliğinde uygulamalar yaptığı ve üzerine atılı suçun sabit olduğu anlaşılmakla, sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçeyle beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.