YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/12493
KARAR NO : 2014/5875
KARAR TARİHİ : 10.03.2014
Tebliğname no : 12 – 2012/100062
Mahkemesi : İstanbul 17. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 19.10.2011
Numarası : 2009/516-2011/414
Suç : Taksirle Öldürme
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- İki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş şekli, meydana gelen zararın ağırlığı ile Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07.07.2009 tarih, 2009/9-62-191 sayılı kararında da açıklandığı üzere özellikle “temel cezanın ağırlıklı olarak failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu” nazara alınarak, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, kusurunun tespiti için alınan raporlara göre, tali kusurlu olduğu belirlenen sanık hakkında “kusur durumu, suçun işleniş şekli” gerekçe gösterilerek alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi suretiyle TCK’nın 3/1. maddesinde öngörülen orantılılık ilkesine aykırı davranılması,
2- TCK’nın 50/4. maddesi hükmüne göre, taksirli suçtan dolayı hükmedilen hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilmesinin mümkün olması karşısında, sabıkası bulunmayan, cezanın geleceği üzerindeki etkileri ve duruşmadaki tutum ve davranışları dikkate alınarak cezasında takdiri indirim yapılan, tali kusurlu sanığa hükmolunan hapis cezasının TCK’nın 50/4-1.a maddeler uyarınca adli para cezasına çevrilip çevrilmeyeceği hususunda bir karar verilmemesi,
3- TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
4- Suçun işlendiği zaman diliminin gerekçeli karar başlığına yazılmaması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.