Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2013/11018 E. 2013/14453 K. 29.05.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/11018
KARAR NO : 2013/14453
KARAR TARİHİ : 29.05.2013

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Görevi Yaptırmamak İçin Direnme, Hakaret, Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm :Görevi Yaptırmamak İçin Direnme suçu nedeniyle; TCK’nın 265/1, 265/3, 265/4, 53/1, 58/6, 54. maddeleri gereğince mahkûmiyet
Hakaret suçu nedeniyle; TCK’nın 125/3-a, 53/1, 58/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet (2 Kez)
Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma suçu nedeniyle; TCK’nın 179/1, 62, 53/1, 58/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçlarından sanığın mahkûmiyetine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK’nın 54. maddesi uygulanmadan önce ek savunma hakkı verilmediğinden bahisle bozma istenilmişse de; 5271 sayılı CMK’nın 226/2 maddesi uyarınca cezaya ek olarak güvenlik tedbirlerinin uygulanabileceği haller ilk defa duruşmada ortaya çıkarsa ek savunma verilmesi gerektiği, somut olayda ise güvenlik tedbiri niteliğinde eşya müsaderesinin yargılamanın başından beri verilen cezaya ek olarak uygulanabilir nitelikte olup ek savunma gerektirmediği anlaşılmakla tebliğnamede bu hususta bozma öneren görüşe iştirak edilmemiş; gerekçeli karar başlığında CMK’nın 232/2-c maddesi uyarınca suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak kabul edilmiş; hakaret suçlarını alenen işleyen sanık hakkında TCK’nın 125/4. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın atılı suçu işlediğine ve mahkumiyetini gerektirecek yeterli delil bulunmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1.) Mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik tedbirinin ne şekilde uygulanacağı, süresi ve bu hususta karar verecek merci 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 108. maddesinde düzenlenmiş olup, aynı maddenin 5. fıkrası ile tekerrür dolayısıyla belirlenen denetim süresinde koşullu salıvermeye ilişkin hükümlerin uygulanacağının belirtilmesi karşısında, denetimli serbestlik tedbirinin süresinin infaz aşamasında 5275 sayılı Kanun hükümleri uyarınca belirlenmesi gerektiği gözetilerek 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin 7. fıkrası gereğince hükümlü hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının belirtilmesiyle yetinilmesi gerekirken, verilen hükümlerde infazı kısıtlayacak şekilde denetimli serbestlik süresinin “1 yıl” olarak belirlenmesi,
2.) Sanığın TCK’nın 53. maddenin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğunun, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından “koşullu salıverilme tarihine kadar” diğer kişiler yönünden ise, “hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar” karar verilmek gerektiği gözetilmeden 53. maddenin (3) numaralı fıkrasına aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup hükümlerin bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümlerin hak yoksunluğuna ilişkin 1, 2 ve 3. bentlerinin 4. fıkraları ile 4. bendinin 6. fıkrasının çıkarılarak yerlerine “Sanığın 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (a, b, d ve e) bentlerinde belirtilen haklardan aynı yasanın 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına, 5237 Sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde belirtilen haklardan ise, kendi alt soyu açısından aynı yasanın 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer kişiler bakımından 5237 sayılı TCK’nın 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına,” ibarelerinin eklenmesine; hükümlerin 1,2,3 ve 4. bentlerinin son paragraflarında yer alan “1 yıl denetim süresine tabi tutulmasına” ibarelerinin, “denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” şeklinde değiştirilerek, hükümlerdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.