YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/33383
KARAR NO : 2014/4930
KARAR TARİHİ : 27.02.2014
Tebliğname no : 12 – 2011/323038
Mahkemesi : İstanbul Anadolu 24. (Üsküdar 4.) Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 15/03/2011
Numarası : 2010/124 – 2011/155
Suç : 2863 Sayılı Kanuna Aykırılık
2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın, İstanbul III Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu’nun 11/01/1991 tarih, 2759 sayılı ve 16/01/1998 tarih, 9665 sayılı kararları ile tescilli Büyük ve Küçük Çamlıca Sit Alanı ile İstanbul III Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu’nun 01/06/2005 tarih ve 603 sayılı kararı eki paftalarda 1. derece doğal sit alanında kalan, içerisinde korunması gerekli kültür varlığı niteliğini haiz Y.. İ.. E.. S..ve ek binalarının da bulunduğu taşınmazın bir bölümünü kiralamak suretiyle ticari amaçla kullandığı, sanık tarafından izin alınmaksızın Y.. İ.. E..S.. ek binalarından birinde boya ve tadilat yapıldığı, taşınmazın bir kısmında zeminin ahşap ile kaplandığı, kaldırım taşları döşenerek yürüyüş yolları oluşturulduğu ve alanın çevresine suni çim yerleştirildiği, sanığın da soruşturma aşamasında Cumhuriyet Savcılığında verdiği ifadede, yargılamaya konu müdahaleleri gerçekleştirdiğini beyan ettiği, dosya kapsamında mevcut 14/03/2011 tarihli bilirkişi kurulu raporunda, tescilli taşınmazın bahçesinde yapılan zemin kaplamalarının büyük ölçüde kaldırıldığının, geri kalan imalatların ise mevcut olduğunun, tescilli kültür varlığına ait ek binanın eski fotoğrafları ile günümüzdeki hali arasında önemli bir farklılık bulunmadığının belirtildiği anlaşılmakla, içerisinde Y. İ..E.. S..nın da yer aldığını bildiği taşınmazı kiralayarak ticari amaçla kullanan sanığın, kiraladığı taşınmaz üzerinde, herhangi bir izin almaksızın inşai müdahalelerde bulunduğu, sözü edilen faaliyet nedeniyle tescilli kültür varlığına ait ek binanın zarar görmediği kabul edilse dahi, eylem “izinsiz inşai ve fiziki müdahale” olarak nitelendirilmek suretiyle sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, atılı suçun unsurlarının oluşmadığı gerekçesiyle sanık hakkında beraat hükmü tesisi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27/02/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.