YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/31741
KARAR NO : 2013/17445
KARAR TARİHİ : 26.06.2013
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 53/1, 51/1-3. maddeleri gereği mahkumiyet, erteleme
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü akşam saat 19:00 sıralarında meskun mahal içi, bölünmüş, 13 m genişliğinde, asfalt, her iki yanında yaya kaldırımı bulunan düz ve eğimsiz yolda, yönetimindeki oto ile seyirle geldiği T kavşakta, kavşak başından sağdan sola yolu karşıdan karşıya geçmeye çalışan iki katılan yayaya yol içinde çarparak, birinin sol el bileğinde fissür, diğerinin ise sol ayağında orta derecede kemik kırığı oluşturacak şekilde yaralanmasına neden olduğu olay nedeniyle dosya arasındaki mahkemece hükme esas alınan ve oluşa uygun bilirkişi raporuna göre asli kusurlu olan sanık hakkında, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt sınırı ve sanığın asli kusurlu oluşu nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilerek asgari hadden uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığın üzerine atılı suçu işlemediğine, katılanların yolun kenarında oturur vaziyette olduklarını belirtmelerine göre iddia edildiği şekilde birinin elinin diğerinin ayağının yaralanmasının mümkün olmadığına, müşteki …’in elindeki kızarıklığın arkadan gelerek aracı yumruklamasından kaynaklandığına ilişkin, yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlarda TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğininin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasınının TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanmasına dair 3. bendinin hükümden çıkartılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/6/2013 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.