YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/28858
KARAR NO : 2013/13993
KARAR TARİHİ : 17.05.2013
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/b, TCK’nın 62, 52, 51 maddeleri
uyarınca mahkumiyet
2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili ve sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Katılan vekilinin temyiz isteminde bulunduktan sonra dosyaya ibraz ettiği 25/02/2011 havale tarihli dilekçede, sanığın mahkumiyetine ilişkin hükmün temyizinden vazgeçtiklerini bildirmesi karşısında, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca temyiz isteminin isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanığın temyiz itirazlarının incelenmesine gelince:
Sanığın, Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulu’nun 10/07/1982 tarih ve 13956 sayılı kararı ile arkeolojik sit alanı olarak tescilli, Edirne Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu’nun 25/02/2000 tarih ve 5961 sayılı kararı ile 1. derece arkeolojik sit alanı statüsü, kentsel arkeolojik sit alanına dönüştürülen bölgede bulunan ve işletmeciliğini yaptığı Uzun Ev Bar isimli restaurantta, açık mutfak olarak kullanılan yerin zeminine beton döktüğü iddiasıyla hakkında dava açıldığı, dosya kapsamında mevcut 23/12/2010 havale tarihli bilirkişi raporunda, parsel üzerindeki yapının ön kısmında tezgahın bulunduğu alana dökülen betonun kaldırılmış olduğu, ancak açık mutfak olarak kullanılan kısmın altında halen betonun bulunduğunun belirtilmesi karşısında mahkemece sanığın atılı suçtan mahkumiyetine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından, tebliğnamede bozma öneren düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bilirkişi raporunun taraflı olduğuna ilişkin, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükümde 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi gereğince iki sınır arasında temel ceza belirlenirken sanığın şahsi ve sosyal durumu, amacı, suçun işleniş şekli, meydana gelen zararın ağırlığı nazara alınmak suretiyle hapis cezasının asgari hadden belirlendiği gözetilmeksizin, aynı gerekçelerle adli para cezasının asgari hadden uzaklaşılarak belirlenmesi suretiyle çelişkiye neden olunması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının birinci paragrafındaki adli para cezası miktarının “5 tam gün” olarak, ikinci paragrafındaki adli para cezası miktarının “4 tam gün” olarak, üçüncü paragraflarındaki adli para cezası miktarının “80 TL” şeklinde düzeltilmesi suretiyle hükümdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/05/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.