YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/28583
KARAR NO : 2013/15964
KARAR TARİHİ : 12.06.2013
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : 5237 sayılı TCK’nın 85/1, 22/3, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet.
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hüküm gerekçesinde sanık hakkında alt sınırdan ceza tayin edildiğinin belirtilmesine rağmen, hüküm fıkrasında alt sınırdan uzaklaşıldığının yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı olarak değerlendirilmiş, olaydan yaklaşık bir saat sonra düzenlenen raporda, 111 promil alkollü olduğu belirtilen sanığın, olay günü saat 22:30 sıralarında, gece vakti, yerleşim yeri sınırlarında, bölünmüş tek yönlü yol üzerinde, sevk ve idaresindeki otomobil ile seyri sırasında, olay mahallindeki kavşağa geldiğinde, karşıdan karşıya geçmek isteyen ölene çarpması şeklinde meydana gelen olayda, sanığın bilinçli taksirle hareket ettiğinin kabulünde bir isabetsizlik görülmemekle; TCK’nın 50/4. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, bu cezanın, diğer koşulların varlığı halinde, adli para cezasına çevrilebileceği, ancak bu hükmün, bilinçli taksir halinde uygulanmasının mümkün olmamasına karşın, bilinçli taksirli eylemi sonucunda bir kişinin ölümüne neden olan sanık hakkında tayin edilen uzun süreli hapis cezasının, paraya çevrilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin, eksik inceleme ile karar verildiğine ve olayda sanığın bilinçli taksirle hareket etmediğine ilişkin, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hüküm fıkrasından “failin amaç ve saiki” ibaresinin çıkartılmasına, hükümdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/06/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.