YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/28570
KARAR NO : 2013/11991
KARAR TARİHİ : 30.04.2013
Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Beraat
Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre; sanığın, yönetimindeki otomobille ile yağmurlu havada, gece vakti, aydınlatması mevcut ve her iki tarafında park halinde araçlar bulunan yerleşim yerinde, kavşak mahalline doğru seyir halindeyken, gidiş istikametine göre yolun sol tarafından, park halindeki araçların arasından, uygun ortamı beklemeyip, araçlara ilk geçiş hakkını bırakmadan, karşıdan karşıya geçmek için kontrolsüzce taşıt yoluna giren yayaya aracının sol ön far kısmıyla çarpması sonucu mağdur yayanın yaşamını tehlikeye sokacak şekilde yaralandığı olayda; her an bir yayanın çıkabileceğini göz önüne almadan aracının hızını emniyetle durabilecek şekilde azaltmaksızın seyrine devam eden sanığın, gerek trafik kazası tespit tutanağı ve keşfe dayalı olarak hazırlanan 15.05.2010 tarihli bilirkişi raporunda, gerek İstanbul Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesinin 24.08.2010 tarihli raporunda, aracının hızını; görüş, yol, hava ve trafik durumunun gerektirdiği şartlara uydurmayarak, dikkatsiz ve tedbirsizce seyretmekle kazanın oluşumunda tali kusurlu olduğu belirtildiği ve oluşa uygun bilirkişi raporlarına itibarla sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulması gerektiği halde, “katılanın asli kusurlu” olduğundan bahisle, yasal ve yerinde olmayan gerekçelerle, sanığın beraatine karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de:
Kararın gerekçe kısmında, “düzenlenen bilirkişi raporu ve adli tıp raporuna göre katılanın asli kusurlu olduğu anlaşıldığından” açıklamalarına yer verilerek, kazanın oluşumunda sanığın tali kusurlu olduğu kabul edildiği halde, hüküm fıkrasında, sanığın “herhangi bir kusurunun olmadığı” belirtilerek, gerekçeyle hükmün karıştırılması,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 30.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.