Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2012/25566 E. 2013/8903 K. 05.04.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/25566
KARAR NO : 2013/8903
KARAR TARİHİ : 05.04.2013

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/b, 5237 sayılı TCK’nın 62, 52, 51, 53 maddeleri uyarınca mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, Trabzon Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu’nun 04/12/1998 tarih ve 3332 sayılı kararı ile 3. derece doğal sit alanı olarak tescilli bölgede kalan arazi üzerinde izinsiz olarak 14,85 m2 yüzölçümlü tek katlı ahşap yapı yapmak, yapının önüne 4,95 m2 yüzölçümlü ve 10 cm kalınlığında beton dökmek suretiyle fiziki ve inşai müdahalede bulunduğu iddiasıyla hakkında dava açıldığı, dosya kapsamında mevcut, sanık ile Uzungöl Belediye Başkanlığı arasında imzalanan 30/07/2009 tarihli sözleşmede; dava konusu 119 ada 7 nolu parselin Koruma Amaçlı İmar Planı’nda tercihli turizm alanında yer aldığı, parsel üzerinde sözleşmeden önce imal edilen kulübenin geçici olarak büfe amacıyla kullanılacağının kararlaştırıldığı, plan şartları doğrultusunda ruhsat alınamayacağı için, bu alanın planlama alanı içerisine alınana ve plan şartları oluşana kadar sanık tarafından kulübenin geçici kullanılmasının talep edildiği, sanığın aşamalardaki tutarlı savunmalarında söz konusu arsaya hediyelik eşya dükkanı yapmak için belediyeye dilekçe verdiği ancak belediye tarafından kendisine herhangi bir izin verilmediğini beyan ettiği, bu itibarla sanığın üzerine atılı suçun sübuta erdiği anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın 2863 sayılı Kanuna muhalefet teşkil edecek eylemde bulunmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan cezada takdiri indirim nedenleri uygulanırken kanun maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 2. paragrafına “5237 sayılı TCK’nın 62. maddesi uyarınca” ibaresi eklenerek hükümdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05/04/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.