YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/23472
KARAR NO : 2013/10451
KARAR TARİHİ : 18.04.2013

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :5237 sayılı TCK’nın 89/4, 22/3, 62/1, 50/1a. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 05.10 sıralarında, 129 promil alkollü sanığın sevk ve idaresindeki kamyonetiyle Mersin’den Erdemli istikametine TEM otoyolunu takiben seyri sırasında olay mahalli Çeşmeli eski çıkış gişelerine geldiğinde, aracının ön sağ tampon kısmı ile önünde aynı istikamette seyreden … yönetimindeki otomobilin arka sol tampon kısmına çarpması sonucunda, … ile otomobilinde yolcu olarak bulunan müştekiler … ve …’ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir biçimde yaralandıkları olayda, asli ve tam kusurlu olduğu tespit edilen sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nın 22/4 ve 61. maddelerine göre temel cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesi şartları gözetilmeden, asgari hadden ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2) Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının 5237 sayılı TCK’nın 50/1a, 52/2. maddeleri gereğince adli para cezasına çevrilmesi yerine, 50/1-a. maddesine göre çevrilmesi ile taksitlendirme sırasında uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “amacı” kelimesinin karardan çıkartılmasına, 4. bendindeki “ 5237 sayılı Kanunun 50/1-a maddesi” ibaresinin “5237 sayılı TCK’nın 50/1a, 52/2. maddeleri” şeklinde değiştirilmesine, 5. bendinin başına “5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesi gereğince,” ibaresinin eklenmesine, diğer hususların aynen bırakılması suretiyle eleştiri dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.