YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/19989
KARAR NO : 2013/10505
KARAR TARİHİ : 18.04.2013
Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1,2-b-e, 62, 52/2-4, 53/6. maddelerigereğince mahkumiyet, sürücü belgesinin gerialınması
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İki sınır arasında temel ceza belirlenirken, cezanın alt ve üst sınırını oluşturan ceza miktarları, suçun işleniş biçimi, kusur durumu, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığının dikkate alınması esas olup, 02.11.2009 günü gece saat 17:50 sıralarında, yerleşim yeri içinde, 8 m. genişliğinde, orta refüj ve raylı sistemle bölünmüş, tek yönlü, trafik lambası ve yaya geçidi bulunmayan, düz ve ıslak yolda, sanık sürücünün yönetimindeki kamyonet ile seyrederek olay yeri olan T kavşağı geçerken, kavşak başından yolun solundan karşısına geçmek isteyen katılan yayaya aracının ön kısmı ile çarpması sonucu, katılanın hayati tehlike geçirecek ve ağır (4). derece kemik kırıkları oluşacak şekilde yaralanmasına neden olması şeklinde gerçekleşen olayda, her ne kadar sanık olayda tali kusurlu ise de, TCK’ nın 61. maddesindeki kusur dışındaki diğer ölçütler ve bu bağlamda sanığın eylemi sonucu oluşan zararın derecesinin de temel cezanın tayininde dikkate alınması suretiyle, hak ve nasafet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden temel cezanın asgari hadden tesbiti suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, samimi ikrarı ve duruşmadaki hal ve hareketleri dikkate alınarak lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin , yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmekle, hükmün bu nedenle, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendindeki “ kast veya” ibaresiyle “sanığın güttüğü amaç ve saiki” ibarelerinin hükümden çıkartılması ve usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/04/2013 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.