YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/17652
KARAR NO : 2013/17724
KARAR TARİHİ : 27.06.2013

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 52/2, 51/1-3, 179/2, 52/2, 51/1-3.maddelerigereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, Cumhuriyet savcısı ile sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanığın aracıyla seyir halinde iken trafik görevlileri tarafından yapılan kontrolde belgelerini ibraz etmek üzere kapıyı açıp araçtan inecek gibi yaparak inmeyip seyrini sürdürdürdüğü sırada mağdurun koluna çarparak olay yerinden uzaklaştığı ve basit tıbbi müdahale giderilebilir şekilde yaralanmasına neden olduğu, 5237 sayılı TCK’nın ”Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma” başlıklı 179. maddesinin 2. fıkrasında ulaşım araçlarını kişilerin hayat, sağlık veya malvarlığı açısından tehlikeli olabilecek şekilde sevk ve idare eden kişinin … kullanma halinin suç olarak düzenlendiği, maddede belirtilen suçun tehlike suçu, somut olayda ise mağdurun yaralanmış olması sebebiyle zarar suçunun oluştuğu, sanığın atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve taksirle yaralama suçlarının oluştuğunun kabulünde bir isabetsizlik bulunmadığı, ancak bir fiil ile birden fazla farklı suçun oluşmasına neden olan sanığın yaralama suçundan cezalandırılması ile yetinilmesi gerektiği gözetilmeden, ayrıca trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan da mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabul ve uygulamaya göre de;
a-) 5560 sayılı Kanunun 1. maddesiyle 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesine eklenen 9. fıkra hükmü uyarınca; 19/12/2006 tarihinden sonra işlenen suçlarda TCK’nın 89/1 maddesi gereğince temel cezanın 90 gün adli para cezasından az olamayacağı gözetilmeden temel cezanın 60 gün olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
b-) 5237 sayılı TCK’nin 51/1. maddesi uyarınca yalnızca hapis cezalarının etrelenmesinin mümkün olmasına rağmen sanığa hükmedilen adli para cezasının ertelenmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, Cumhuriyet savcısı ile sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 27.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.