Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2012/16886 E. 2013/4394 K. 26.02.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/16886
KARAR NO : 2013/4394
KARAR TARİHİ : 26.02.2013

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/b, 5237 sayılı TCK’nın 62, 52/2, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet,

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kültür ve Turizm Bakanlığı adına katılma talebinde bulunulduğu ve katılma kararı bu yöndeki dilekçeye istinaden verildiği halde, gerekçeli karar başlığında İl Kültür ve Turizm Müdürlüğünün katılan olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı olarak değerlendirilmiştir
07/10/2008 tarihinde müze görevlileri tarafından yapılan denetimde, sanığın Antalya Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu’nun 15/11/1994 tarih ve 2325 sayılı kararı ile 3. derece arkeolojik sit alanı olarak tespit ve tescil edilen Antalya ili, Aksu ilçesi, Perge antik kentinin doğusunda yer alan 233 parsel sayılı taşınmazda izinsiz olarak inşaat yaptığının tespit edildiği, mahkemece icra edilen keşfe katılan arkeolog bilirkişi raporu ile tespit tarihinde binanın inşaat aşamasında olduğu, keşif tarihinde ise inşaatın tamamlandığı ve su basmanı üzerine, tek katlı, betonarme ev yapıldığı hususlarının belirlendiği, sanığın dava konusu yerin sit alanı olduğunu bildiğini, buna rağmen suça konu evi inşa ettiğini beyan ettiği, tüm dosya kapsamı itibarıyla sanığın atılı suçu işlediğinin sübuta erdiği anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hakkında erteleme ve paraya çevirme hükümlerinin uygulanmamasının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/3 maddesi uyarınca sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmasına karar verilirken, hak yoksunluğu süresinin koşullu salıverilme tarihine kadar olması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının sekizinci paragrafın “5237 sayılı TCK’nın 53/3. maddesi uyarınca, aynı Kanunun 53/1-c maddesinde belirtilen kişisel hak yoksunluğunun, sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki yetkileri bakımından koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer bentlerde belirtilen hak yoksunluklarının ise mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına” şeklinde düzeltilmesi ile hükümdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/02/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.