YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/15559
KARAR NO : 2013/7203
KARAR TARİHİ : 22.03.2013
Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 5237 sayılı TCK’nın 89/1-2-b, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet.
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
19.11.2008 tarihli celsede hakkında katılma kararı verilen katılanın adının gerekçeli karar başlığında katılan yerine müşteki olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiştir.
Sanık hakkında taksirle yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nın 89/1. maddesinde seçimlik olarak öngörülen hapis ve adli para cezasından hapis cezası tercih edilerek hüküm kurulmuş olması karşısında, tebliğnamedeki 2 numaralı bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, bilirkişi raporları arasında çelişki olduğuna, eksik inceleme yapıldığına, yeniden keşif yapılarak kusura ilişkin bilirkişi raporu alınması gerektiğine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmemesinin hukuka aykırı olduğuna ilişkin ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanığın olay tarihinde sevk ve idaresindeki aracıyla, meskun mahal T kavşak olan yolda sağa dönüş yaptığı sırada, karşıya geçmekte olan katılana çarparak, asli kusurlu şekilde, katılanın vücudunda hayat fonksiyonlarını 5. derecede kırık oluşacak şekilde yaralanmasına neden olduğu anlaşılmış ise de, katılanın da tali derecede kusurlu olduğu da dikkate alındığında, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken; 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi göz önüne alınarak suçun işleniş biçimi, mağdurun yaralanmasının niteliği, sanığın taksire dayalı kusurunun derecesi nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, temel cezanın en üst hadden tayini suretiyle fazla cezaya hükmolunması,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK’nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ”suçun işlenmesinde kullanılan …” kıstasının uygulanamayacağı dikkate alınmadan, sanık hakkında temel cezanın belirlenmesinde, ”suçun işlenmesinde kullanılan …” kıstasının gerekçe olarak gösterilmesi,
3- Sabıkasız olan, duruşma tutanaklarına yansıyan olumsuz bir davranışı bulunmayan, olay yerinden uzaklaşmayarak katılanı hastaneye götüren sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 51. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı konusunda olumlu ya da olumsuz değerlendirme yapılmamış olması,
4- 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 22.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.