YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/14147
KARAR NO : 2013/4176
KARAR TARİHİ : 22.02.2013
Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 5237 sayılı TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52, 63.maddeleri gereğince mahkumiyet.
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre, sanığın asli kusurlu şekilde, katılanın vücudunda hayat fonksiyonlarını 6. derecede etkileyecek kırık oluşacak, yaşamını tehlikeye sokacak, organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına ve iyileşmesi olanağı bulunmayan bir hastalığa neden olacak şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda, temel ceza belirlenirken suçun işleniş şekli, meydana gelen zararın ağırlığı, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu da nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun bir şekilde, alt sınırdan daha fazla ayrılarak cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında alt sınıra yakın ceza tayini ve olay nedeniyle katılanın iyileşmesi olanağı bulunmayan bir hastalığa neden olacak şekilde yaralanmış olmasına rağmen, sanık hakkında verilen temel cezanın 5237 sayılı TCK’nın 89/3-a. maddesi gereğince bir kat artırılması gerektiği gözetilmeden, 89/2-b. maddesi gereğince yarı oranında artırılarak ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, kusur oranına ve sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa verilen adli para cezasının bir gün karşılığının belirlenmesi ve taksitlendirilmesi sırasında yasal dayanak olan 5237 sayılı TCK’nın 52/2. ve 52/4. maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasının 5. bendindeki ”5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 52. maddesi” ibaresinin çıkarılarak yerine ”5237 sayılı TCK.’nın 52/2. maddesi” ibaresinin ve adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin a. bendinin başına “5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.