YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/12470
KARAR NO : 2013/3819
KARAR TARİHİ : 20.02.2013
Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet.
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 17.30 sıralarında, gündüz vakti, yerleşim yeri sınırlarında, çift yönlü yol üzerinde sanığın sevk ve idaresindeki otomobili ile seyri sırasında, olay mahalli kavşağa geldiğinde, tali yoldan anayola katılacağı sırada kavşak başını kullanarak karşıdan karşıya geçmek isteyen müştekiye çarpması şeklinde meydana gelen olayda, mahkemece oluşa ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılan 17/08/2009 tarihli Adli Tıp Kurumu raporunun hükme esas alındığı, yine 5237 sayılı TCK’nın 52/2 maddesinde, kişinin ödeyeceği adli para cezasının bir gün karşılığı miktarının, kişinin ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak takdir edileceğinin belirtildiği, dosya kapsamı itibariyle sanığın ekonomik ve şahsi halleri dikkate alındığında, mahkeme tarafından adli para cezasının bir gün karşılığı belirlenirken para cezasının alt sınırından uzaklaşılmasında isabetsizlik görülmemekle, tebliğnamede, kusura ilişkin bilirkişi raporları arasındaki çelişki giderilmeden, hangi bilirkişi raporunun neden hükme esas alındığı gerekçeleri ile açıklanmadan hüküm kurulduğu ve tayin edilen adli para cezasının bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında teşdit uygulanmaması gerektiği düşüncesiyle, bozma öneren görüşlere iştirak edilmemiş,
Olay nedeniyle asli kusurlu olan sanık hakkında meydana gelen zararın ağırlığı da dikkate alınarak temel ceza tayininde asgari hadden ayrılınması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, eksik inceleme ile karar verildiğine ve tayin edilen cezanın ertelenmesi gerektiğine ilişkin, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hüküm fıkrasından “sanığın güttüğü saik ve amaç” ibaresinin çıkartılmasına, hükümdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/02/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.