YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/12090
KARAR NO : 2013/7912
KARAR TARİHİ : 28.03.2013
Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 5237 TCK’nın 89/1-3b, 62/1, 52/1-2, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet, sürücü belgesinin geri alınması
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde sanık …’ın sevk ve idaresindeki kamyonetiyle şehir merkezinde seyri sırasında, olay mahalli ışık kontrollü dönel kavşağa geldiğinde, aracının sağ yan kesimine, sağından Taşköprü istikametinden gelmekte olan sürücü …’in yönetimindeki ve ön yolcu koltuğunda katılan …’in oturduğu otomobilin ön kesimi ile çarpması sonucunda, katılanın sol gözünün duyu ve işlev yitirilmesi niteliğinde yaralandığı olayda; katılan ile tanıklar …, …, …’ün sanığın kırmızı ışık yanarken kavşağa girdiği yönündeki birbirini teyit eden anlatımları ve sanığın olayın sıcaklığıyla kollukta verdiği ilk ifadesinde kavşaktaki trafik ışıklarına dikkat etmeden geçiş yaptığına dair beyanı nazara alındığında; kırmızı ışık ihlali yapan sanığın cezasında bilinçli taksir hükmü gereğince artırım yapılmaması ve ayrıca, 5237 sayılı TCK’nın 89/1. maddesindeki seçenek cezalardan hapis cezasının tercih edilmiş olması karşısında, aynı Kanun’un 50/2. maddesinin amir hükmü uyarınca bu cezanın adli para cezasına çevrilemeyeceği dikkate alınmadan, adli para cezasına hükmedilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığın kazada kusurunun bulunmadığına, savunma hakkının kısıtlandığına, suçun unsurlarının oluşmadığına, cezanın ertelenmesi veya hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2) Adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında uygulanan kanun ve maddesi ile taksit aralığının belirtilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” ibaresinin çıkartılmasına, 6 numaralı bendinin başına “5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesi gereğince,” ve 1. satırındaki “adli para cezasının” kelimelerinden sonra gelmek üzere “birbirini takip eden birer ay ara ile” ibarelerinin eklenmesine, diğer hususların aynen bırakılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.