YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/12049
KARAR NO : 2013/2875
KARAR TARİHİ : 13.02.2013
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama, Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : 1- Taksirle yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nın 89/4, 22/3,51/1-3, 53/6. maddeleri uyarıncamahkumiyet
2- Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan5237 sayılı TCK’nın 179/2-3, 50-1-a maddeleriuyarınca mahkumiyet
Tebliğname Düşünce : Ret- Bozma
Taksirle yaralama ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma suçu yönünden kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
Suç vasfına yönelik temyiz bulunmadığı anlaşılmakla;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL’ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, 05/11/2009 tarihinde verilen mahkumiyet hükmüne karşı suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığından 600 TL’den ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2- Taksirle yaralama suçu yönünden kurulan hükme yönelik temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın sevk ve idaresindeki araçla alkollü olarak şeride tecavüz etmesi sonucu mağdurların aracına çarpmasıyla meydana gelen olayda, yaralanmaların TCK’nın 89/1. maddesi kapsamında basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olmasına göre sanığın üzerine atılı suçun bilinçli taksir ile işlenmesi hali de dahil 5237 sayılı TCK’nın 89/5. maddesi uyarınca şikayete tabi olduğu ve mağdurların, sanığın hazır olmadığı celsede kendisinden şikayetçi olmadıkları, gerekçeli kararda da müştekilerin şikayetçi olmadıklarının belirtildiği ve gerekçeli kararın tebliği üzerine sanığın temyiz dilekçesinde şikayetten vazgeçmeyi kabul etmediğini de belirtmediği anlaşılmakla sanık hakkında şikayetten vazgeçilmesi nedeniyle davanın düşürülmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün belirtilen nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 322. maddesine istinaden ve 5237 sayılı Kanunun 73/4. maddesi gereğince kamu davasının DÜŞMESİNE, 13/02/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.