YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/11909
KARAR NO : 2013/2103
KARAR TARİHİ : 24.01.2013

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 5237 sayılı TCK’nın 89/1, 62/1, 52/4, 53/6.maddeleri gereğince; mahkûmiyet, sürücübelgesinin geri alınması.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında taksirle yaralama suçundan verilen 1.500 TL adli para cezası kesinlik sınırı içinde bulunuyor ise de, 5237 sayılı TCK’nın 53/6. maddesi gereğince ehliyetin geri alınmasına hükmedilmesi nedeniyle hükmün temyizi kabil olduğu kabul edilmiştir.
Suç tarihinde saat 01.00 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki otomobiliyle seyri sırasında, aynı istikamette ön ilerisinde seyreden aracın önünü kapatacak şekilde sola dönüş için ani manevra yapması nedeniyle katılanın içinde bulunduğu araçla çarpışması neticesinde, katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda; tam kusurlu olduğu tespit edilen sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nın 22/4 ve 61. maddelerine göre temel cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesi şartları gözetilmeden, asgari hadden ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığın tam kusurlu olmadığına, bilirkişi raporuna itirazlarının değerlendirilmediğine, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa adli gün birimi üzerinden hükmedilen cezanın adli para cezasına çevrilmesi sırasında, uygulanan kanun ve maddenin belirtilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olup, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 3. bendinin başına gelecek şekilde “5237 sayılı TCK’nın 52/2. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesine, diğer hususların aynen bırakılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.