YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/11314
KARAR NO : 2013/5995
KARAR TARİHİ : 12.03.2013

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 5237 sayılı TCK’nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 52/1-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK’nın 22/3. maddesi hükmünün, aynı Kanunun 89/1. maddesi gereğince temel ceza belirlendikten sonra uygulanması gerektiği gözetilmeden, TCK’nın 61/2. maddesine aykırı şekilde hüküm kurulması, sonuç ceza değişmediğinden, bozma sebebi sayılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, trafik kurallarını dikkate almayarak, ışık kontrollü kavşakta kırmızı ışıkta geçmek suretiyle kazaya sebebiyet veren otomobil sürücüsü sanığın eyleminde bilinçli taksir koşullarının oluştuğu anlaşılmakla; sanık müdafiinin hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına ilişkin diğer temyiz itirazlarının reddine; ancak,
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih, 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK’nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan “failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı” kıstasının uygulanamayacağı dikkate alınmadan, temel cezanın belirlenmesinde sanığın “kastının yoğunluğunun” gerekçe olarak gösterilmesi,
2- Mağdurun vücudunda kemik kırığı oluşacak ve yaşamını tehlikeye sokacak şekilde yaralanmasına sebebiyet veren sanık hakkında, TCK’nın 89/1. maddesi uyarınca belirlenen temel cezanın, aynı Kanunun 89/2-(b) ve (e) maddesi gereğince yarı oranında artırılması gerekirken, TCK’nın 89/2-(b) maddesi ile artırım yapılmasıyla yetinilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususların aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün A-1. bendindeki “kastının” ibaresi yerine “taksirinin” ibaresinin; hükmün A-2. bendi hükümden çıkartılarak, yerine “Mağdurun vücudunda kemik kırığı oluşacak ve yaşamını tehlikeye sokacak şekilde yaralandığı anlaşılmakla, sanığa hükmolunan cezada 5237 sayılı TCK’nın 89/2-(b) ve (e) maddesi uyarınca yarı oranında artırım yapılarak sanığın 180 GÜN ADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA” paragrafının yazılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştiri dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.