YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/10704
KARAR NO : 2013/4192
KARAR TARİHİ : 25.02.2013
Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2-4. maddeleri gereğincemahkumiyet.
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki otomobili ile meskun mahalde iki yönlü yolda seyri sırasında seyrine göre yolun solundan sağına karşıya geçmekte olan yaya …’a frenli vaziyette seyir şeridi üzerinde çarparak nitelikli yaraladığı olayda, oluşa uygun bilirkişi raporuna göre tali kusurlu olduğu tespit edilen sanık hakkında kusur durumu gerekçe gösterilerek temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak tayininde mağdurdaki yaralanmanın derecesi nazara alınarak bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 E.K. sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin amaç ve saiki” kıstası uygulanamayacağının gözetilmeyerek temel cezanın belirlenmesinde gerekçe gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden diğer gösterilen gerekçeler yeterli görülmekle hükmün 1 numaralı bendindeki “sanığın suç işleme saik ve amacı ile kusur durumu” ibarelerinin hükümden çıkartılmak suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.