YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/4365
KARAR NO : 2022/5323
KARAR TARİHİ : 04.07.2022
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 9. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Adana Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi’nce verilen 26.01.2022 tarih ve 2021/1085 E. sayılı ara kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine verilen temyiz isteminin reddine dair 24.03.2022 tarih ve 2021/1085 E. sayılı temyiz başvurusu değerlendirme kararının Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Dava, ticari şirket ortaklığından çıkma ve tasfiye payının ödenmesi istemine ilişkindir. İlk Derece Mahkemesince, davanın reddine karar verilmiştir. Davacı vekilinin istinaf başvuru üzerine dosya Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmiş, davalı vekilince istinaf incelemesi aşamasında şirket adına kayıtlı olup kaydında İlk Derece Mahkemesi tarafından konulan ihtiyati tedbir bulunan iki adet aracın üzerindeki tedbirin kaldırılıp şirket tarafından yeni alınan iki adet araç üzerine tedbir konulması talep edilmiş, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından 26.01.2022 tarihli tedbir değerlendirme ara karar ile davalı vekilinin talebi reddedilmiştir. Davalı vekili bu karara karşı temyiz başvurusunda bulunulmuş ise de, Bölge Adliye Mahkemesince 24.03.2022 tarihli temyiz başvurusu değerlendirme kararı ile, HMK’nın 352/1-a maddesi gereğince kararın kesin olarak verildiği ve temyiz kabiliyetinin bulunmadığı gerekçesi ile temyiz başvurusunun reddine karar vermiş, ek karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince verilen 26.01.2022 tarihli ara karara yönelik olarak yapılan temyiz başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda kararın gerekçesi olarak her ne kadar HMK’nın 352/1-a maddesi gösterilmiş ise de, davalının talebinin ihtiyati tedbirin değiştirilmesine ilişkin olması ve HMK’nın 362/1-f maddesi gereğince geçici hukuki korumalara ilişkin kararların temyizinin kabil olmaması sebebiyle sonucu itibarıyla doğru olan kararın bu değişik gerekçe ile düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın 24.03.2022 tarihli kararın HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 04/07/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.