YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/1215
KARAR NO : 2023/5047
KARAR TARİHİ : 18.09.2023

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi
SAYISI :2020/244 Esas, 2021/1372 Karar
HÜKÜM : Esastan ret
Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi
SAYISI: 2018/153 E., 2019/474 K.

Taraflar arasındaki TPMK Yeniden İnceleme Değerlendirme Kurulu (YİDK) kararının iptali davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.

Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvuruların esastan reddine karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:

I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkili şirketin 2017/04505 no.lu tasarım tescil başvurusunda bulunduğunu; bu tasarımlardan 13 numaralı tasarıma, … Züccaciye Tic. ve San. A.Ş. tarafından, benzerlik, ve yenilik vasfının olmadığı gerekçesiyle yapılan itiraz sonucu davalının 2017/01372-2 no.lu tasarımı ile aynı olduğundan bahisle müvekkilinin 2017/04505-13 numaralı tasarımının iptaline karar verildiğini; tasarımların görsellerinin farklı olduğunu, dikkatli ve deneyimli bilgilenmiş kullanıcı nezdinde ürünün ayırt edicilik vasfının vasfının olduğunu, müvekkilinin tasarımının yeni olduğunu, tasarımlarda taklitin yasak ancak esinlemenin serbest olduğunu, müvekkilinin tasarımda farklılıkların fazla olduğunu ileri sürerek YİDK’nın 2018/T-193 sayılı kararının iptaline, 2017/04505-13 no.lu tasarımın tesciline karar verilmesini talep etmiştir.

II. CEVAP
1.Davalı TPMK vekili cevap dilekçesinde; davalı şirketin tasarımının davacı tasarımının başvuru tarihinden ve kamuya sunum tarihinden daha eski olduğunu, her iki tasarım arasında küçük farklılıkları aşacak mahiyette değişiklik bulunmadığını, dava konusu tasarımda davacının seçenek özgürlüğünü sınırlayacak teknik veya işlevsel bir sınırlama olmadığını, Kurum kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.

2.Diğer davalı vekili cevap dilekçesinde, müvekkili markasının tanınmış marka olduğunu, davacı tarafça tescil ettirilmek istenen tasarımın müvekkili şirkete tescilli tasarımın aynısı olduğunu, desenlerin işlendiği tabakların birbirinin aynısı olduğunu, davacı tasarımlarının yenilik ve ayırt edicilik vasfının olmadığını, müvekkili şirket tescilinin davacı tescil başvurusundan önce olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.

III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararında, davacıya ait 2017/04505-13 no.lu tasarımın başvuru tarihinin 05.07.2017 olduğu; davalıya ait 2017/01372-2 no.lu tasarımın başvuru tarihinin davacından daha önce 28.02.2017 olduğu, tasarımların her ikisinin de diyagonal grid düzeninde yerleştirilmiş floral formlardan oluşan damask desenler içerdiği, deseni oluşturan birimlerin her iki tasarımda da görsel açıdan birbirine yakın olduğu ve bu dizilimin ve birim büyüklüğünün tabağın tamamına oranının benzer olduğu, davalıya ait tasarımda bu birimlerin orta kısımda diyagonal değil gridin düz köşelerinde konumlandırıldığı, davacıya ait tasarımda ise bu birimlerin tüm yüzeyde gridin diyagonal köşelerinde konumlandırıldığı, birimlerin arasında küçük biçimsel farklılıkların olduğu, bu farklılıkların küçük ayrıntılardan ibaret olduğu, yani, davacıya ait 2017/04505-13 no.lu tasarımın, davalıya ait 2017/01372-2 no.lu tasarım karşısında yeni olmadığı, ayırt edici nitelik değerlendirmesinde bilgilenmiş kullanıcı ve seçenek özgürlüğü kavramlarının da ele alındığı, seçenek özgürlüğünün, davaya konu tasarımlar açısından oldukça geniş olduğu, bu formların elde edilmesinin herhangi bir teknik zorunluluktan kaynaklanmadığı, bilgilenmiş kullanıcının bu tür tasarımlar açısından, davaya konu tasarımın uygulandığı ürünleri ve ait oldukları piyasayı, ürün çeşitliliğini bilen, bu tür tasarımları sıklıkla görmüş, pazarı çeşitli sebeplerle takip etmiş deneyimli bir kullanıcı olarak kabul edildiği, dolayısıyla, belirlenen farklılıkların, bilgilenmiş kullanıcı üzerinde tasarımların yarattıkları genel izlenimler arasında bir farklılık yaratmayacağı, zira tasarımların belirgin şekilde benzer olduğu, ve birbirine çok yakın genel izlenim yarattığı, davacıya ait 2017/04505-13 no.lu tasarımın, davalıya ait 2017/01372-2 no.lu tasarım karşısında ayırt edici nitelik koşulunu da sağlamadığı, davaya konu 2018/T-193 sayılı YİDK kararının iptali koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.

B. İstinaf Sebepleri
Davacı vekili istinaf dilekçesinde özetle; müvekkiline ait tasarım ile benzer olduğu iddia edilen davalıya ait tasarımın birbirinden çok farklı olduklarını, karşılaştırmaya konu tasarımlardaki şekli benzerliğinin, tasarımların aynı veya benzer olduğunu göstermediğini, ürünün bütününe bakılması gerektiğini, tasarımda yeniliğin, önceki tasarımdan tamamen farklılık olarak ele alınmaması gerektiğini, yararlanma ve benzetme serbesti ilkesiyle değerlendirilmesi gerektiğini, Yargıtay kararlarında tasarımların tümüyle farklı olmasının değil, farklılıkların benzerliklerden fazla olmasının, farklılıkların küçük ayrıntılardan fazla olmasının arandığını, müvekkili tasarımının değil bilgilenmiş kullanıcı, ortalama kullanıcıda dahi farklı olduğu izlenimini oluşturduğunu, bilirkişilerin bilgilenmiş kullanıcı üzerinde bıraktığı izlenime göre bir değerlendirme yapmadıklarını, akademik düzeyde bir irdeleme yoluna gittiklerini, müvekkiline ait tasarımların ayırt edici ve yeni olduklarını belirterek İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasını istemiştir.

C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararında, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, dava konusu tasarımın yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşımadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.

V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili temyiz dilekçesinde istinaf aşamasındaki itirazlarını yineleyerek Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozulmasını istemiştir.

C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dava, davalı tasarım başvurusuna yapılan itiraz sonucu davacı tasarımının kısmen iptaline dair TPMK YİDK kararının iptali ile davacı tasarımının tescili talebine ilişkindir.

2. İlgili Hukuk
1..6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.

2. 6769 sayılı Kanun’un 56 ncı maddesi.

3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun’un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun’un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,

Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,

Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,

18.09.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.