YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/8647
KARAR NO : 2023/2586
KARAR TARİHİ : 02.05.2023
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2011/928 Esas, 2012/1458 Karar
HÜKÜM : Kabul
Taraflar arasındaki menfi tespit davasından dolayı yapılan yargılaması sonucunda Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Mahkeme kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; davacı hakkında 30.07.2011 tanzim, 01.11.2010 ödeme tarihli, alacaklısı … olan 2.000,00 TL bedelli bonoya dayalı icra takibi yapılmış ise de, müvekilinin takip alacaklısına böyle bir borcunun bulunmadığını, 2008 Temmuz ayında müvekkiline ait işyerinde davalı şirket elamanlarınca müvekkilinin torunu …’a müvekkilinin yokluğunda hile ile senet imzalatıldığını, icra takibinde imzaya ve borca itiraz süresinin kaçırıldığını, konu ile ilgili Ankara C. Başsavcılığının 2011/30409 sayılı dosyasında soruşturma başlatıldığını belirterek müvekkilinin borçlu olmadığının tespiti ile % 40 kötü niyet tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı davaya cevap vermemiştir.
III. MAHKEME KARARI
Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile hükme esas alınan grafolog bilirkişi raporunda açıklandığı üzere incelemeye konu borçlusu Fırat Ticaret/… alacaklısı … olan 30.07.2008 tanzim, 01.11.2010 ödeme tarihli, 2.000,00 TL bedelli senet üzerinde … adına atılı imzaların mukayese imzalarının 10.10.2011 derkenar tarihli belgeye Ankara 39. Noterliğinin vekâletnamesindeki ve icra müdürlüğü ve nüfus cüzdan fotokopisi altında bulunan imzalarına kıyasen davacının elinden çıkmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davacı hakkında icra takibi sonucu haciz yapıldığı ve takip tedbir kararı ile durdurulduğu ve tarafların doğrudan senet alışverişinde bulundukları, arada üçüncü bir kişi bulunmadığı için davacının kötü niyet tazminatının kabulüne karar verilmiştir.
IV. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili temyiz dilekçesinde özetle; Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/35 E. sayılı dosyasında yapılan yargılamada mahkemece davacının bilerek ve kasten borç konusu senedi 14 yaşındaki torunu …’a imzalattırarak dolandırıcılık suçunu işlediği gerekçesiyle hakkında suç duyurusunda bulunulduğunu, bunun üzerine Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 2017/201 E. sayılı dosyası ile davacı hakkında dolandırıcılıktan ceza davası açıldığını, hal böyle olunca Mahkemece verilen davanın kabulüne dair kararı anılan ceza davasından dolayı sakat ve haksız bir karar olduğunu, davacının zımni rızası ile ya da kasten ve kötü niyetle torununa imzalattırılan senetten dolayı sadece imza incelemesi sonucu malum olan imzanın davacıya ait olmamasını gerekçe göstererek davanın kabul edilmesinin haksızın korunması anlamına geleceğini, Ankara 10 Asliye Ticaret Mahkemesinde 2021/563 E. sayılı dosyası ile senetten dolayı davacının borçlu olduğunun tespitine dair dava açtıklarını ve bu davanın sonucunun beklenmesine karar verilmesini talep ederek kararın bozulmasına karar verilmesini istemiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, bonoya dayalı menfi tespit istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
2004 sayılı İcra İflas Kanunu’nun 72 nci maddesi.
3. Değerlendirme
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, Mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve Kanuna aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
V. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
02.05.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.