YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/1330
KARAR NO : 2022/973
KARAR TARİHİ : 10.02.2022

MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 20.01.2010 gün ve 2009/173 – 2010/7 sayılı kararı onayan Daire’nin 19.10.2020 gün ve 2020/474 – 2020/4195 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davacının çok sayıda “ETİ” ana unsurlu tanınmış markalarının bulunduğunu, davalı şirketin “Etimesgutpark” ibaresinin marka olarak tescili için TPMK nezdinde 2007/44822 sayılı başvuruda bulunduğunu, başvuruya yapılan itirazın haksız olarak reddedildiğini, taraf markaları arasında karıştırılma ihtimali bulunduğunu, markanın tescili halinde davalı şirketin müvekkiline ait markanın tanınmışlığından yararlanacağını ileri sürerek, TPMK YİDK’nin 06.05.2009 tarih ve 2009-M-1983 sayılı kararının iptaline ve markanın tescil edilmesi halinde hükümsüzlüğü ile sicilinden terkinine karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, taraf markaları arasında karıştırılma ihtimali bulunmadığı, davalı şirket markasının ana unsurunun “Etimesgut” ibaresi olduğu, Etimesgut’un Ankara’nın bir ilçesi olarak bilindiği, bu nedenle davacı markaları ile iltibasa neden olmayacağı gerekçesiyle davanın reddine dair verilen karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 55,00 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 10/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.