YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/7411
KARAR NO : 2022/183
KARAR TARİHİ : 12.01.2022
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Bursa 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 15.09.2020 tarih ve 2020/122 E. – 2020/185 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davalı adına TPMK nezdinde 2011/75424 sayı ile tescilli “GÖRÜKLE TAKSİ+şekil” ibareli markanın 556 sayılı KHK’nın 7.maddesi kapsamında tescil edilemeyeceğini, zira tescilli olduğu 39.sınıf bakımından tür ve cins belirtiğini, “Görükle” ibaresinin de bir coğrafi yeri işaret ettiğini, ayrıca dava konusu markanın 23/09/2011 tarihinde tescil için başvurulduğunu, oysa müvekkillerinin sahibi olduğu durağın 24/06/2011 tarihli UKOME kararı ile “Görükle Sakarya Taksi Durağı” ismini aldığını, bu bakımdan müvekkillerin öncelik hakkı bulunduğunu ileri sürerek, davalı adına tescilli markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacı tarafın taksi durağının yetkilendirilmesi ve kurulumu aşamasında “Sakarya Taksi Durağı” olarak tanımlandığını, davalıların bu ibare bakımından öncelik hakkının bulunmadığını, tescil engelinin de bulunmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, Dairemiz bozma ilamına uyularak ve tüm dosya kapsamına göre yapılan yargılama sonucunda; 24/06/2011 tarihli UKOME kararı ile dava konusu ibare ile Nilüfer İlçesi, Sakarya Mahallesi, … Caddesi üzerinde taksi durağı tahsis edildiği, 556 sayılı KHK’nın 7/1-d maddesinin “Ticaret alanında herkes tarafından kullanılan veya belirli bir meslek sanat veya ticaret grubuna mensup olanları ayırt etmeye yarayan işaret ve adları münhasıran veya esas unsur olarak içeren markalar, tescil edilemez” hükmünü haiz olduğu, dava konusu ibarenin bahsi geçen UKOME kararı ile bir bölgede taksicilik yapan esnafa tahsis edildiği ve sonraki tarihte bu ibarenin davalı tarafından gerçekleştirilen tescilinin aynı KHK’nın 7/1-d ve 42.maddesi kapsamında hükümsüzlük sebebi oluşturduğu gerekçesi ile, davacının davasının kabulüne karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı vekili tarafından temyiz kanun yoluna başvurulmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 12/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.