YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/5744
KARAR NO : 2021/1407
KARAR TARİHİ : 18.02.2021
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Kumluca 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11.01.2018 gün ve 2017/304 – 2018/16 sayılı kararı onayan Daire’nin 06.12.2019 gün ve 2019/3506-2019/5460 sayılı kararı aleyhinde davalı … vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Mahkemece verilen davanın kısmen kabulüne dair kararın davalı … vekilince temyizi üzerine, temyiz isteminin süresinde yapılmadığı gerekçesiyle verilen temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar, (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesi’nce onanmıştır.
Davalı … vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı … vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı … vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 10,30 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 520,95 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 18.02.2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
7201 sayılı Tebligat Yasası’nın 17. maddesi ile yönetmeliğin 26.maddesinde; belli bir yerde devamlı olarak meslek veya sanatını icra edenlerin, o yerde bulunmaması durumunda tebligatın aynı yerdeki daimi memur veya müstahdemlerinden birine yapılacağı, düzenlenmiştir.
Davalı … vekili Av. …’ya çıkartılan 11.01.2018 tarihli gerekçeli karar tebliği ” muhatabın adliyeye gittiğinden bahisle aynı işyerinde birlikte çalıştığını beyan eden …’ya 09.09.2019 tarihinde tebliğ edilmiş,
Davalı vekili, tebligata 11.09.2019 tarihinde muttali olduğunu bildirerek kararı temyiz etmiştir.
Yasa ve Yönetmelik hükümlerinde de açıkca ifade edildiği üzere, bir yerde devamlı olarak meslek icra edenlerin o yerde bulunmamaları durumunda tebligatı muhatap adına almaya yetkili kişiler muhatabın daimi memur veya müstahdemidir.
09.09.2019 tarihinde tebligatı alan …’nın mümeyyiz davalı vekili Av. … ile aynı büroyu paylaşan, vergi yönünden ayrı bir mükellefiyet kaydı bulunan avukat olduğu, sigortalı çalışmadığı gibi Av. … Damgacının memur veya müstahdemi de olmadığı Antalya Baro Başkanlığı yazısı ve Gelir İdaresi internet sitesi mükellef görüntüleme belgesinden anlaşılmaktadır.
Tebligatı alan …’nın davalı vekilinin memur ve müstahdemi olarak kabul edilemeyecek olmasına göre, davalı vekiline 09.09.2019 tarihinde yapılan tebligat, Yasa’nın 17.maddesi hükümlerine aykırı ve geçersizdir.
Davalı vekili geçersiz tebligata 11.09.2019 tarihinde muttali olduğunu bildirdiğine göre bu tarihin tebliğ tarihi olarak ve temyizin süresinde yapıldığının kabulü gerekmektedir.
Aynı dosyada, daha önce aynı şekilde tebligat yapılmış olması uyuşmazlık konusu tebligatı geçerli kılmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, davalı … vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairenin 06.12.2019 gün 2019/3506-5460 sayılı onama ilamının kaldırılarak davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesi gerekirken, yazılı şekilde Tebligat Yasası’nın 17. maddesine aykırı tebligata geçerlilik tanımak suretiyle karar düzeltme isteminin reddine ilişkin sayın çoğunluk görüşüne karşıyım.