Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2020/4295 E. 2021/773 K. 03.02.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/4295
KARAR NO : 2021/773
KARAR TARİHİ : 03.02.2021

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Bartın 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 15.05.2018 tarihli ve 2016/149-2018/295 sayılı kararı bozan Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesinin 06.11.2019 tarihli ve 2018/2505 – 2019/5023 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalı site yönetimine satıp teslim ettiği kömür bedelinin ödenmediğinden başlattığı icra takibinin davalının itirazı üzerine durduğunu ileri sürerek itirazın iptali ile takibin devamına ve icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalıya kaç ton kömür teslim edildiğinin ispatının davacıya düştüğünü, davalının davacıya borçlu olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacı tarafından davalı site yönetimi adına toplam 181.445 kg kömür karşılığı KDV dahil 77.078,15 TL tutarında fatura düzenlendiği, bu faturalara karşılık olarak 50.790,00 TL tutarında 16 adet ödeme yapıldığı, kalan tutarın 26.288,15 TL olduğu, fatura muhteviyatı kömürlerin site yönetimine teslim edildiğine dair herhangi bir belge olmadığı, site denetleme kurulu tarafından kömür borcunun 26.205,00 TL olarak tespit edildiği ve yönetime bildirildiği, kantar fişlerinde ise toplam 227.080 kg’lık tartımların varlığı dikkate alındığında davacının davalıdan alacaklı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine karar Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesi’nce bozulmuştur.
Davacı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyanın incelenmesinden, davalı vekilince dosyaya sunulan 03.02.2014 havale tarihli dilekçede bildirilen delil listesinin (G) maddesinde kantar fişleri deliline dayanıldığı ve bu dilekçenin ekinde 04.10.2011 – 30.04.2012 tarihleri aralığında düzenlenmiş, kantar fişlerinin dosyaya sunulduğu görülmüştür. Mahkemece kabul kararına esas alınan bilirkişi raporunda listelenen kantar fişlerinin de davalı vekilinin sunduğu bu kantar fişleri ile uyumlu olduğu anlaşılmaktadır. Bahsedilen kantar fişlerinin davacının takip konusu yaptığı fatura tarihlerinden önce olduğu ve bizzat davalı vekili tarafından dosyaya sunulduğu gözetildiğinde malın davalıya teslim edildiği sonucuna varılmaktadır. Bu itibarla davacının takip dayanağı faturalara konu malları davalıya teslim ettiğini ispat edemediği gerekçesiyle yerel mahkeme kararının bozulması doğru olmadığından davacı vekilinin karar düzeltme talebinin kabulü ile Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesinin 06.11.2019 tarihli ve 2018/2505 E. – 2019/5023 K. sayılı bozma ilamı kaldırılarak yerel mahkeme kararının onamasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin kabulü ile Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesinin 06.11.2019 tarihli ve 2018/2505 E. – 2019/5023 K. sayılı bozma ilamının kaldırılmasına, dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, ödediği karar düzeltme harcının davacıya iadesine, peşin harcın onama harcından mahsubuyla 1.345,92 TL’nin davalıdan alınmasına, 03.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.