YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/3117
KARAR NO : 2021/4687
KARAR TARİHİ : 02.06.2021
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 22. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Ankara 10. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 22.03.2017 tarih ve 2016/490 E- 2017/204 K. sayılı kararın davacı vekili ve ihbar olunan tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi’nce verilen 11.02.2019 tarih ve 2017/2375 E- 2019/169 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında EÜAŞ Orhaneli Termik Santrali Gaz Analiz Ölçüm Cihazı temini ve devreye alınmasına yönelik 26/09/2013 tarihli sözleşmenin imzalandığını, sözleşmede mal tesliminde sözleşme bedelinin %50’sinin, geri kalan %50’nin ise deneme süresinin tamamlanıp geçici kabulden sonra ödeneceğinin düzenlendiğini, geçici kabul yapıldığı halde bakiye bedel ödenmediği için başlattığı icra takibinin davalının itirazı üzerine durduğunu ileri sürerek itirazın iptali ile takibin devamına ve icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasındaki sözleşmenin 47.2 maddesinde santralin özelleştirilerek devredilmesi halinde bu tarihten sonra davacının muhatabının devralan olacağının düzenlendiğini, santralin 22/06/2015 tarihinde özelleştirilerek Çelikler Orhaneli Tunçbilek Elektrik Üretim A.Ş.ye devredildiğini, davacının 22/07/2015 tarihli dilekçesi ile bundan sonra muhatabının bu firma olduğunu beyan ettiği ve geçici kabule ilişkin tüm işlemlerin bu firma tarafından yerine getirildiğini, devir tarihinden sonra doğan davaya konu borcunda devralan firmadan talep edilmesi gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, yapılan yargılama, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, sözlemenin 47.2 maddesine göre sözleşmeden doğan alacakların Çelikler Orhaneli Tunçbilek Elektrik Üretim A.Ş.den talep edilmesi gerektiği, bu durumun davacı tarafça 22/07/2015 tarihli yazı ile kabul edildiği, takip konusu alacağa ilişkin faturanın 22/06/2016 tarihli olduğu, dolayısıyla davalıya husumet yöneltilmeyeceği gerekçesiyle davanın husumet yokluğundan reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili ile ihbar olunun tarafından istinafa başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre, sözleşmenin 47.2 maddesinde santralin özelleştirilmesi ve işletme hakkının devrine ilişkin devir sözleşmesinin imzalandığı tarih itibariyle, aynı şartlarda tesisi devralacak firmaya devredileceği, yüklenicinin idareden hiçbir hak ve zarar talebinde bulunamayacağı hükmünün yer aldığı, davacının, dava dışı Çelikler Orhaneli Tunçbilek Elektrik Üretim A.Ş. şirketine 22.07.2015 tarihinde yazdığı yazı ile sözleşme tarafı olarak 22.06.2015 tarihinden itibaren anılan şirketi kabul edeceğini bildirdiği, davalı …’a husumet yöneltilmesi yukarıdaki bahsedilen sözleşme hükümleri kapsamında işletmenin aktif ve pasifi ile devri nedeniyle mümkün görülmediği, davacı taraf istinaf dilekçesinde takibe dayanak fatura muhteviyatının özelleştirmeden önceki döneme ilişkin olduğunu iddia etse de, sözleşmenin 47.2 maddesi dikkate alındığında alacak talebinin işletme hakkını devralan şirkete karşı ileri sürülmesi gerektiği, ihbar olunan şirketin davaya feri müdahil olarak kabul edilmemesi nedeniyle de HMK’nın 61 ve 68. maddeleri uyarınca karara karşı kanun yoluna başvurma hakkı bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf isteniğinin esastan reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 14,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 02.06.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.