YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/2961
KARAR NO : 2021/990
KARAR TARİHİ : 09.02.2021
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Mersin 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 09.05.2017 tarih ve 2014/745 E- 2017/251 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nce verilen 04.12.2018 tarih ve 2017/1547 E- 2018/1948 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davacılardan teminat olarak alınan bononun davalı banka tarafından davacıların rızası hilafına doldurarak takibe konulduğu ileri sürerek, Mersin 7. İcra Müdürlüğü’nün 2014/4896 esas sayılı dosyasından takibe konu edilen 13.06.2014 keşide tarihli, 01.07.2014 vade tarihli 70.000.-TL bedelli bonodan dolayı davacıların davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davanın kabulü ile davacıların borçlu bulunmadığının tespitine, davalı aleyhine % 20 kötüniyet tazminatına hükmedilmesine karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Antalya Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile mahkemenin 09.05.2017 tarih, 2014/745 esas, 2017/251 sayılı kararının kaldırılmasına, davanın kısmen kabulü ile Mersin 7. İcra Müdürlüğü’nün 2014/4896 esas sayılı dosyasından takibe konu edilen 13.06.2014 keşide tarihli, 01.07.2014 vade tarihli 70.000.-TL bedelli bononun 22.890,56 TL’lık kısmından dolayı davacıların davalıya borçlu olmadığının tespitine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince verilen 14.05.2019 tarihli ek kararda, temyiz edilen dava değerinin, 2018 yılı kesinlik sınırı olan 47.530,00 TL’yi aşmadığı, temyiz istemine konu kararın miktar itibariyle kesin olduğu gerekçesiyle davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, ek kararın dayandığı gerektirici sebeplere temyiz olunan miktarın 6100 sayılı HMK 362/1–a maddesinde öngörülen kesinlik sınırları içerisinde bulunmasına göre ek karara yönelik temyiz isteminin reddi ile ek kararın onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacılar vekilinin ek karara yönelik temyiz isteminin reddi ile HMK 370/1 maddesi gereğince ek kararın ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, istek halinde aşağıda yazılı 29,50 TL harcın temyiz eden davacılara iadesine, 09.02.2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.